Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

unguentārĭus, a, um, adj. [unguentum], of or belonging to ointments or unguents, ointment-.

  1. I. Adj.: taberna, Varr L. L. 8, 30, 117; Sen. Ep. 108, 4; Suet. Aug. 4: cella, Sid. Ep. 2, 2: vasa, Plin. 36, 8, 12, § 60.
  2. II. Substt.
    1. A. unguentārĭus, ii, m., a dealer in unguents, a perfumer, Cic. Off. 1, 42, 150; id. Att. 13, 46, 2; Hor. S. 2, 3, 228; Plin. 31, 7, 42, § 91; Inscr. Orell. 2988.
    2. B. unguentārĭa, ae, f.
      1. 1. A female perfumer, Plin. 8, 5, 5, § 14; Inscr. Orell. 4301; 4991.
      2. 2. (Sc. ars.) The art of making unguents or perfumes, Plaut. Poen. 3, 3, 90.
    3. C. unguentārĭum, ii, n. (sc. argentum), money for buying perfumes, Plin. Ep. 2, 11, 23.

unguento, āvi, ātum, 1, v. a. [unguentum], to rub with sweet ointments, to anoint, perfume (in verb. finit. very rare): DEAS VNGVENTAVERVNT, Inscr. Fratr. Arval. Orell. 2271, 391 (cf. Cic. Verr. 2, 4, 35, § 77).
More freq. in part. perf.: unguentātus, a, um, anointed, perfumed: unguentatus per vias, ignave, incedis, Plaut. Cas. 2, 3, 23: cincinni, id. Truc. 2, 2, 32: homo, P. Scipio Afric. ap. Gell. 7, 12, 5; Sen. Fragm. ib. 12, 2, 11: maritus, Cat. 61, 142.

unguentum, i (gen. plur. unguentūm, Plaut. Curc. 1, 2, 5; id. Poen. 3, 3, 88), n. [unguo], an ointment, unguent, perfume: non omnes possunt olere unguenta exotica, Plaut. Most. 1, 1, 41; 1, 3, 115 sq.; Cic. Verr. 2, 3, 25, § 62; id. Cat. 2, 3, 5; id. Sest. 8, 18; id. Cael. 11, 27; id. Tusc. 5, 21, 62; Hor. C. 2, 3, 13; 2, 7, 23; id. A. P. 375; Prop. 3, 16 (4, 15), 23; Ov. F. 3, 561; Mart. 11, 54, 1; Plin. 1, 1, 1, § 3.